ด้าม

ภาษาไทย

รากศัพท์

จากภาษาไทดั้งเดิม *ɗaːmᶜ

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ด้าม
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	dâam
	ราชบัณฑิตยสภา	dam
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/daːm˥˩/

คำนาม

ด้าม

1. ส่วนของสิ่งใดสิ่งหนึ่งที่ใช้ถือใช้จับ

   ด้ามมีด

   ด้ามขวาน

2. ต้น, ทาง

   โดยด้ามอาทิสวคนธ์

   (ม. คำหลวง จุลพน)

   ผู้เผด็จด้ามตัณหา

   (ม. คำหลวง ฉกษัตริย์)

   โดยด้ามอาทิทศธรรมสนท้าว

   (ม. คำหลวง นครกัณฑ์)

   แลราชผู้มีอยู่ในด้ามมารคธรรม

   (ม. คำหลวง นครกัณฑ์)

คำลักษณนาม

ด้าม

1. เรียกของบางอย่างที่มีลักษณะเช่นนั้น

   ปากกาด้ามหนึ่ง

   ปากกา 2 ด้าม

   ไม้กวาด 1 ด้าม