คนเก่าคนแก่

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

ภาษาไทย[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

คน +‎ เก่า +‎ คน +‎ แก่

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์คน–เก่า–คน–แก่
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงkon–gào–kon–gɛ̀ɛ
ราชบัณฑิตยสภาkhon–kao–khon–kae
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/kʰon˧.kaw˨˩.kʰon˧.kɛː˨˩/(สัมผัส)

คำนาม[แก้ไข]

คนเก่าคนแก่

  1. ข้าเก่าเต่าเลี้ยง, คนที่อยู่ด้วยกันมานานในฐานะรับใช้ จนไว้วางใจได้
  2. คนที่มีพื้นเพอยู่ที่ใดที่หนึ่งเป็นเวลานาน