ฟ้า
ภาษาไทย[แก้]
รากศัพท์[แก้]
จากภาษาไทดั้งเดิม *vaːᶜ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨼ᩶ᩣ (ฟ้า), ภาษาลาว ຟ້າ (ฟ้า), ภาษาไทลื้อ ᦝᦱᧉ (ฟ้า), ภาษาไทใหญ่ ၽႃႉ (ผ๎า) หรือ ၾႃႉ (ฝ๎า), ภาษาอาหม 𑜇𑜠 (ผะ), 𑜇𑜡 (ผา), 𑜇𑜨𑜠 (ผอ̂ะ), 𑜇𑜨𑜡 (ผอ̂า) หรือ 𑜇𑜞𑜠 (ผฺระ), ภาษาจ้วง fax
การออกเสียง[แก้]
| พยางค์ | ฟ้า |
|---|---|
| สัทอักษรสากล | /faː˦˥/ |
คำนาม[แก้]
ฟ้า
- ส่วนเบื้องบนที่มองเห็นครอบแผ่นดินอยู่
-
ดาวเต็มฟ้า
-
- อากาศเบื้องบน
-
ฟ้าครึ้ม
-
ยิงปืนขึ้นฟ้า
-
- สวรรค์
-
นางฟ้า
-
ฟ้าดินเป็นพยาน
-
- เจ้าฟ้า
คำเกี่ยวข้อง[แก้]
คำเกี่ยวข้อง
คำคุณศัพท์[แก้]
ฟ้า (คำอาการนาม ความฟ้า)
