ฟ้า
ไปยังการนำทาง
ไปยังการค้นหา
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
จากภาษาไทดั้งเดิม *vaːᶜ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨼ᩶ᩣ (ฟ้า), ภาษาลาว ຟ້າ (ฟ้า), ภาษาไทลื้อ ᦝᦱᧉ (ฟ้า), ภาษาไทใหญ่ ၽႃႉ (ผ๎า) หรือ ၾႃႉ (ฝ๎า), ภาษาไทดำ ꪡ꫁ꪱ (ฟ้า), ภาษาอาหม 𑜇𑜠 (ผะ), 𑜇𑜡 (ผา), 𑜇𑜨𑜠 (ผอ̂ะ), 𑜇𑜨𑜡 (ผอ̂า) หรือ 𑜇𑜞𑜠 (ผฺระ), ภาษาจ้วง fax; เทียบภาษาไหลดั้งเดิม *fʰaːʔ
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | ฟ้า | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | fáa |
| ราชบัณฑิตยสภา | fa | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /faː˦˥/(ส) | |
คำนาม[แก้ไข]
ฟ้า
- ส่วนเบื้องบนที่มองเห็นครอบแผ่นดินอยู่
- ดาวเต็มฟ้า
- อากาศเบื้องบน
- ฟ้าครึ้ม
- ยิงปืนขึ้นฟ้า
- สวรรค์
- นางฟ้า
- ฟ้าดินเป็นพยาน
- เจ้าฟ้า
คำเกี่ยวข้อง[แก้ไข]
คำแปลภาษาอื่น[แก้ไข]
ส่วนที่ครอบแผ่นดินอยู่
|
คำคุณศัพท์[แก้ไข]
ฟ้า (คำอาการนาม ความฟ้า)
ภาษาคำเมือง[แก้ไข]
คำนาม[แก้ไข]
ฟ้า
- อีกรูปหนึ่งของ ᨼ᩶ᩣ (ฟ้า)
หมวดหมู่:
- ภาษาไทย:สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม
- ภาษาไทย:รากศัพท์จากภาษาไทดั้งเดิม
- หน้าที่มีลิงก์แดงภาษาอาหม/m
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียง IPA
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- คำหลักภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- ไทย terms with redundant head parameter
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีตัวอย่างการใช้
- หน้าที่มีลิงก์แดงภาษาญี่ปุ่น/t+
- หน้าที่มีลิงก์แดงภาษาพม่า/t+
- หน้าที่มีลิงก์แดงภาษาสเปน/t+
- หน้าที่มีลิงก์แดงภาษาเขมร/t+
- หน้าที่มีลิงก์แดงภาษาเวียดนาม/t+
- คำคุณศัพท์ภาษาไทย
- คำหลักภาษาคำเมือง
- คำนามภาษาคำเมือง
- คำนามภาษาคำเมืองในอักษรไทย