ข้ามไปเนื้อหา

ฟ้า

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: ฟา

ภาษาไทย

[แก้ไข]

รูปแบบอื่น

[แก้ไข]

รากศัพท์

[แก้ไข]

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *vaːꟲ; ร่วมเชื้อสายกับอีสาน ฟ้า, ลาว ຟ້າ (ฟ้า), คำเมือง ᨼ᩶ᩣ (ฟ้า), เขิน ᨼ᩶ᩣ (ฟ้า), ไทลื้อ ᦝᦱᧉ (ฟ้า), ไทดำ ꪡ꫁ꪱ (ฟ้า), ไทขาว ꪡꪱꫂ, ไทใหญ่ ၽႃႉ (ผ๎า) หรือ ၾႃႉ (ฝ๎า), ไทใต้คง ᥜᥣᥳ (ฝ๎า), อาหม 𑜇𑜠 (ผะ), 𑜇𑜡 (ผา), 𑜇𑜨𑜠 (ผอ̂ะ), 𑜇𑜨𑜡 (ผอ̂า) หรือ 𑜇𑜞𑜠 (ผฺระ), คำตี้ ၸႃႇ, จ้วง fax; เทียบไหลดั้งเดิม *fʰaːʔ

การออกเสียง

[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ฟ้า
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงfáa
ราชบัณฑิตยสภาfa
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/faː˦˥/(สัมผัส)
ไฟล์เสียง

คำนาม

[แก้ไข]

ฟ้า

  1. (ท้อง~) ส่วนเบื้องบนที่มองเห็นครอบแผ่นดินอยู่
    ดาวเต็มฟ้า
  2. (ท้อง~) อากาศเบื้องบน
    ฟ้าครึ้ม
    ยิงปืนขึ้นฟ้า
  3. สวรรค์
    นางฟ้า
    ฟ้าดินเป็นพยาน
  4. เจ้าฟ้า

คำเกี่ยวข้อง

[แก้ไข]

คำแปลภาษาอื่น

[แก้ไข]

คำคุณศัพท์

[แก้ไข]

ฟ้า (คำอาการนาม ความฟ้า)

  1. สีน้ำเงินอ่อนอย่างสีท้องฟ้าในเวลามีแดด เรียกว่า สีฟ้า

ดูเพิ่ม

[แก้ไข]
สีในภาษาไทย
     แดง      เขียว      เหลือง      ครีม      ขาว
     --      บานเย็น      น้ำเงินอมเขียว      มะนาว      ชมพู
     คราม      น้ำเงิน      ส้ม      เทา      เม็ดมะปราง
     ดำ      ม่วง      น้ำตาล      ฟ้า      ฟ้าอมเขียว

ภาษาคำเมือง

[แก้ไข]

การออกเสียง

[แก้ไข]

คำนาม

[แก้ไข]

ฟ้า

  1. รูปแบบอื่นของ ᨼ᩶ᩣ (ฟ้า)