ฝ้า
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *ʰwɯəꟲ (“เมฆ”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨺ᩶ᩣ (ฝ้า), ภาษาเขิน ᨺ᩶ᩣ (ฝ้า), ภาษาลาว ຝ້າ (ฝ้า) หรือ ເຝື້ອ (เฝื้อ), ภาษาไทลื้อ ᦚᦱᧉ (ฝ้า), ภาษาไทใหญ่ ၽႃႈ (ผ้า) หรือ ၾႃႈ (ฝ้า), ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง paj, ภาษาจ้วง baj/fwj ภาษาปู้อี veac, ภาษาแสก เวี̂ย
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | ฟ่า | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | fâa |
| ราชบัณฑิตยสภา | fa | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /faː˥˩/(สัมผัส) | |
คำนาม
[แก้ไข]ฝ้า
- อนุภาคเล็ก ๆ ที่รวมตัวกัน มีลักษณะเป็นแผ่นบาง ลอยอยู่บนผิวน้ำหรือติดอยู่ที่แผลเป็นต้น
- แผ่นที่ดาดกรุหลังคา เพดาน หรือปิดใต้ตง
- (โบราณ) เมฆ
คำคุณศัพท์
[แก้ไข]ฝ้า (คำอาการนาม ความฝ้า)
ภาษาคำเมือง
[แก้ไข]คำนาม
[แก้ไข]ฝ้า
- อีกรูปหนึ่งของ ᨺ᩶ᩣ (ฝ้า)
หมวดหมู่:
- ศัพท์ภาษาไทยที่สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาไทดั้งเดิม
- หน้าที่มีลิงก์แดงภาษาไทใหญ่/m
- สัมผัส:ภาษาไทย/aː
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- คำหลักภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีนัยโบราณ
- คำคุณศัพท์ภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีตัวอย่างการใช้
- คำหลักภาษาคำเมือง
- คำนามภาษาคำเมือง
- คำนามภาษาคำเมืองในอักษรไทย