ฝ้า

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: ฝา และ ฝ่า

ภาษาไทย[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *ʰwɯəꟲ (เมฆ); ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨺ᩶ᩣ (ฝ้า), ภาษาเขิน ᨺ᩶ᩣ (ฝ้า), ภาษาลาว ຝ້າ (ฝ้า) หรือ ເຝື້ອ (เฝื้อ), ภาษาไทลื้อ ᦚᦱᧉ (ฝ้า), ภาษาไทใหญ่ ၽႃႈ (ผ้า) หรือ ၾႃႈ (ฝ้า), ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง paj, ภาษาจ้วง baj/fwj ภาษาปู้อี veac, ภาษาแสก เวี̂ย

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์ฟ่า
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงfâa
ราชบัณฑิตยสภาfa
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/faː˥˩/(สัมผัส)

คำนาม[แก้ไข]

ฝ้า

  1. อนุภาคเล็ก ที่รวมตัวกัน มีลักษณะเป็นแผ่นบาง ลอยอยู่บนผิวน้ำหรือติดอยู่ที่แผลเป็นต้น
  2. แผ่นที่ดาดกรุหลังคา เพดาน หรือปิดใต้ตง
  3. (โบราณ) เมฆ

คำคุณศัพท์[แก้ไข]

ฝ้า (คำอาการนาม ความฝ้า)

  1. ขุ่นมัวไม่ผ่องใส (ใช้แก่ผิว)
    กระจกฝ้า
    เพชรเป็นฝ้า
  2. เรียกหน้าที่มีลักษณะเป็นจุดหรือรอยผื่นสีคล้ำ

ภาษาคำเมือง[แก้ไข]

คำนาม[แก้ไข]

ฝ้า

  1. อีกรูปหนึ่งของ ᨺ᩶ᩣ (ฝ้า)