heu

ภาษาจ้วง

รากศัพท์

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *xiəwᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย เขียว, ภาษาคำเมือง ᨡ᩠ᨿᩅ (ขยว), ภาษาลาว ຂຽວ (ขย̂ว), ภาษาเขิน ᨡ᩠ᨿᩴ (ขยํ), ภาษาไทลื้อ ᦵᦃᧁ (เฃว), ภาษาไทดำ ꪵꪄꪫ (แฃว), ภาษาไทใหญ่ ၶဵဝ် (เขว), ภาษาอาหม 𑜁𑜢𑜈𑜫 (ขิว์), ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง keu; เทียบภาษาเขมรเก่า khiava (“น้ำเงิน; เขียว”), ภาษาเขมร ខៀវ (เขียว), ภาษาไหลดั้งเดิม *kʰiːw (“น้ำเงิน”)

การออกเสียง

(จ้วงมาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /heːu˨˦/
เลขวรรณยุกต์: heu¹
การแบ่งพยางค์: heu
คำอ่านภาษาไทย (ประมาณ): เฮว^{จัตวา}

คำนาม

heu (สือดิบ 𫇯 หรือ 𮧃 หรือ 𬰗 หรือ 靘 หรือ ⿳吅且吅 หรือ 夭 หรือ ⿺色丢 หรือ ⿺色求 หรือ ⿺色青 หรือ 𬮬 หรือ ⿵门清 หรือ 𬁷 หรือ ⿰告青 หรือ ⿰虫好 หรือ 䒵 หรือ ⿰青刁 หรือ ⿵门号, อักขรวิธีปี 1957–1982 heu)