กง

ดูเพิ่ม: กัง, กั้ง, กิ่ง, กีง, กึง, กึ่ง, กุง, กุ้ง, ก่ง, ก๊ง, และ ก๋ง

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		กง
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	gong
	ราชบัณฑิตยสภา	kong
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/koŋ˧/^{(สัมผัส)}

รากศัพท์ 1

คำนาม

กง

เรียก คำ หรือ พยางค์ที่มี ตัว ง สะกด ว่า มาตรากงหรือแม่กง

รากศัพท์ 2

เทียบภาษาไทลื้อ ᦷᦂᧂ (โกง, “ขอบเขตที่ล้อม”), ภาษาคำเมือง ᨠᩫ᩠ᨦ (ก็ง, “อาณาเขต”)

คำนาม

กง

วง, ส่วน รอบ ของ ล้อ เกวียนหรือล้อรถม้า เป็นต้น (คำลักษณนาม กง หรือ วง)
เรียกสิ่งที่มีลักษณะ คล้ายคลึง เช่น นั้น, บาง ที ก็ใช้เข้า คู่กับคำ วง ว่า เป็นวงเป็นกง
ขนมกง
ไร่ล้มลุกที่ถาง ป่า เป็น หย่อม ๆ ตาม เนื้อที่และ กั้นเป็นขอบเขต ไว้ (คำลักษณนาม กง)

ลูกคำ

คำกริยา

กง

(ร้อยกรอง) แวดล้อม
ม้ากันม้ากง

คำวิสามานยนาม

กง

ชื่อตำบลหนึ่งในอำเภอกงไกรลาศ จังหวัดสุโขทัย

รากศัพท์ 3

เทียบภาษามาเลเซีย lengkung

คำนาม

กง

ไม้รูป โค้งที่ตั้งเป็นโครง เรือ
เสลี่ยงที่มีพนักโค้งเหมือนกงเรือ เรียกว่า เสลี่ยงกง

ลูกคำ

รากศัพท์ 4

เทียบภาษาจีนเก่า 弓 (OC *kʷɯŋ, “คันธนู”), ภาษาอาหม 𑜀𑜨𑜂𑜫 (กอ̂ง์, “ไม้กงดีดฝ้าย; คันกระสุน”), ภาษาคำเมือง ᨠᩫ᩠ᨦ (ก็ง, “คันธนู; คันกระสุน”)

คำนาม

กง (คำลักษณนาม คัน)

ไม้สำหรับ ดีด ฝ้าย มีรูปเหมือนคัน ธนู เรียกว่า ไม้กง หรือ ไม้กงดีดฝ้าย

รากศัพท์ 5

คำนาม

กง

ปลา มังกง (ประถม ก กา ในจินดามณี)

คำพ้องความ

มังกง, แขยงหนู

รากศัพท์ 6

คำนาม

กง

จงโคร่ง (ชื่อสัตว์สะเทินน้ำสะเทินบกชนิด Bufo asper Gravenhorst)

คำพ้องความ

กระทาทอง, กระหอง, จงโคร่ง, โจงโคร่ง

รากศัพท์ 7

คำคุณศัพท์

กง

(ภาษาถิ่น) ตรง

คำบุพบท

กง

(ภาษาถิ่น) ตรง

รากศัพท์ 8

คำนาม

กง

ปลา มังกง (ประถม ก กา ในจินดามณี)

รากศัพท์ 9

ยืมมาจากภาษาแต้จิ๋ว 公／公 (กง/กัง, “คำยกย่องชายที่นับถือ”)

คำนาม

กง

(ภาษาปาก) คำ เรียก ชาย ชรา ชาว จีน

คำพ้องความ

(ชายชรา): แปะ, แป๊ะ

ภาษากฺ๋อง

การออกเสียง

สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /koŋ/

คำนาม

กง

ตะกร้า