ข้ามไปเนื้อหา

กง

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

ภาษาไทย

[แก้ไข]

การออกเสียง

[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์กง
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงgong
ราชบัณฑิตยสภาkong
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/koŋ˧/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

[แก้ไข]

คำนาม

[แก้ไข]

กง

  1. เรียกคำหรือพยางค์ที่มีตัว สะกด ว่า มาตรากงหรือแม่กง

รากศัพท์ 2

[แก้ไข]

เทียบภาษาไทลื้อ ᦷᦂᧂ (โกง, ขอบเขตที่ล้อม), ภาษาคำเมือง ᨠᩫ᩠ᨦ (ก็ง, อาณาเขต)

คำนาม

[แก้ไข]

กง

  1. วง, ส่วนรอบของล้อเกวียนหรือล้อรถม้าเป็นต้น (คำลักษณนาม กง หรือ วง)
  2. เรียกสิ่งที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น, บางทีก็ใช้เข้าคู่กับคำ วง ว่า เป็นวงเป็นกง
    ขนมกง
  3. ไร่ล้มลุกที่ถางป่าเป็นหย่อมตามเนื้อที่และกั้นเป็นขอบเขตไว้ (คำลักษณนาม กง)
คำประสม
[แก้ไข]

คำกริยา

[แก้ไข]

กง

  1. (ร้อยกรอง) แวดล้อม
    ม้ากันม้ากง

คำวิสามานยนาม

[แก้ไข]

กง

  1. ชื่อตำบลหนึ่งในอำเภอกงไกรลาศ จังหวัดสุโขทัย

รากศัพท์ 3

[แก้ไข]

เทียบภาษามาเลเซีย lengkung

คำนาม

[แก้ไข]

กง

  1. ไม้รูปโค้งที่ตั้งเป็นโครงเรือ
  2. เสลี่ยงที่มีพนักโค้งเหมือนกงเรือ เรียกว่า เสลี่ยงกง
คำประสม
[แก้ไข]

รากศัพท์ 4

[แก้ไข]

เทียบภาษาจีนเก่า (OC *kʷɯŋ, “คันธนู”), ภาษาอาหม 𑜀𑜨𑜂𑜫 (กอ̂ง์, ไม้กงดีดฝ้าย; คันกระสุน), ภาษาคำเมือง ᨠᩫ᩠ᨦ (ก็ง, คันธนู; คันกระสุน)

คำนาม

[แก้ไข]

กง (คำลักษณนาม คัน)

  1. ไม้สำหรับดีดฝ้าย มีรูปเหมือนคันธนู เรียกว่า ไม้กง หรือ ไม้กงดีดฝ้าย

รากศัพท์ 5

[แก้ไข]

คำนาม

[แก้ไข]

กง

  1. ปลามังกง (ประถม ก กา ในจินดามณี)
คำพ้องความ
[แก้ไข]

รากศัพท์ 6

[แก้ไข]

คำนาม

[แก้ไข]

กง

  1. จงโคร่ง (ชื่อสัตว์สะเทินน้ำสะเทินบกชนิด Bufo asper Gravenhorst)
คำพ้องความ
[แก้ไข]

รากศัพท์ 7

[แก้ไข]

คำคุณศัพท์

[แก้ไข]

กง

  1. (ภาษาถิ่น) ตรง

คำบุพบท

[แก้ไข]

กง

  1. (ภาษาถิ่น) ตรง

รากศัพท์ 8

[แก้ไข]

คำนาม

[แก้ไข]

กง

  1. ปลามังกง (ประถม ก กา ในจินดามณี)

รากศัพท์ 9

[แก้ไข]

ยืมมาจากภาษาแต้จิ๋ว (กง/กัง, คำยกย่องชายที่นับถือ)

คำนาม

[แก้ไข]

กง

  1. (ภาษาปาก) คำเรียกชายชราชาวจีน
คำพ้องความ
[แก้ไข]

ภาษากฺ๋อง

[แก้ไข]

การออกเสียง

[แก้ไข]

คำนาม

[แก้ไข]

กง

  1. ตะกร้า