กง

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		กง
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	gong
	ราชบัณฑิตยสภา	kong
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/koŋ˧/

รากศัพท์ 1

คำนาม

กง

1. เรียกคำหรือพยางค์ที่มีตัว ง สะกด ว่า มาตรากงหรือแม่กง

รากศัพท์ 2

เทียบภาษาไทลื้อ ᦷᦂᧂ (โกง, “ขอบเขตที่ล้อม”), ภาษาคำเมือง ᨠᩫ᩠ᨦ (ก็ง, “อาณาเขต”)

คำนาม

กง

1. วง, ส่วนรอบของล้อเกวียนหรือล้อรถม้าเป็นต้น
2. เรียกสิ่งที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น, บางทีก็ใช้เข้าคู่กับคำ วง ว่า เป็นวงเป็นกง

   ขนมกง

3. ไร่ล้มลุกที่ถางป่าเป็นหย่อม ๆ ตามเนื้อที่และกั้นเป็นขอบเขตไว้

คำกริยา

กง

1. (ร้อยกรอง) แวดล้อม

   ม้ากันม้ากง

คำวิสามานยนาม

กง

1. ชื่อตำบลหนึ่งในอำเภอกงไกรลาศ จังหวัดสุโขทัย

รากศัพท์ 3

เทียบภาษามาเลย์ lengkung

คำนาม

กง

1. ไม้รูปโค้งที่ตั้งเป็นโครงเรือ
2. เสลี่ยงที่มีพนักโค้งเหมือนกงเรือ เรียกว่า เสลี่ยงกง

รากศัพท์ 4

เทียบภาษาอาหม 𑜀𑜨𑜂𑜫 (กอ̂ง์, “ไม้กงดีดฝ้าย; คันกระสุน”), ภาษาคำเมือง ᨠᩫ᩠ᨦ (ก็ง, “คันธนู”)

คำนาม

กง

1. ไม้สำหรับดีดฝ้าย มีรูปเหมือนคันธนู เรียกว่า ไม้กง หรือ ไม้กงดีดฝ้าย

รากศัพท์ 5

คำนาม

กง

1. ปลามังกง (ประถม ก กา ในจินดามณี)

คำพ้องความหมาย

• มังกง, แขยงหนู

รากศัพท์ 6

คำนาม

กง

1. จงโคร่ง (ชื่อสัตว์สะเทินน้ำสะเทินบกชนิด Bufo asper Gravenhorst)

คำพ้องความหมาย

• กระทาทอง, กระหอง, จงโคร่ง, โจงโคร่ง

รากศัพท์ 7

แผลงมาจาก ตรง

คำคุณศัพท์

กง

1. (โบราณ) ตรง

คำบุพบท

กง

1. (โบราณ) ตรง

รากศัพท์ 8

คำนาม

กง

1. ปลามังกง (ประถม ก กา ในจินดามณี)

รากศัพท์ 9

จากภาษาแต้จิ๋ว 公 (“คำยกย่องชายที่นับถือ”)

คำนาม

กง

1. (ภาษาปาก) คำเรียกชายชราชาวจีน

คำพ้องความหมาย

• (ชายชรา): แปะ, แป๊ะ

ภาษากฺ๋อง

การออกเสียง

• สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /koŋ/

คำนาม

กง

1. ตะกร้า