แปะ
ดูเพิ่ม: แป๊ะ
ภาษาไทย[แก้ไข]
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | แปะ | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | bpɛ̀ |
ราชบัณฑิตยสภา | pae | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /pɛʔ˨˩/(สัมผัส) |
รากศัพท์ 1[แก้ไข]
คำกริยา[แก้ไข]
แปะ (คำอาการนาม การแปะ)
รากศัพท์ 2[แก้ไข]
เลียนเสียงธรรมชาติ
คำอุทาน[แก้ไข]
แปะ
คำพ้องความ[แก้ไข]
- (เสียง): แป๊ะ
รากศัพท์ 3[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาแต้จิ๋ว 伯 (bêh4, “ลุง; พี่ชายคนโต”)
คำนาม[แก้ไข]
แปะ
คำพ้องความ[แก้ไข]
รากศัพท์ 4[แก้ไข]
จากชื่อต้นไม้ที่ขึ้นอยู่ในท้องถิ่น[1] แต่ระบุไม่ได้ว่าเป็นต้นไม้ชนิดใด
คำวิสามานยนาม[แก้ไข]
แปะ
ภาษาเลอเวือะตะวันตก[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
สืบทอดจากภาษาปะหล่องดั้งเดิม *bɛʔ, จากภาษามอญ-เขมรดั้งเดิม *bəɓeʔ
การออกเสียง[แก้ไข]
- สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /pɛʔ/
คำนาม[แก้ไข]
แปะ
หมวดหมู่:
- สัมผัส:ภาษาไทย/ɛʔ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- คำหลักภาษาไทย
- คำกริยาภาษาไทย
- ภาษาไทย terms with redundant head parameter
- ศัพท์ภาษาไทยที่เลียนเสียงธรรมชาติ
- คำอุทานภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาไทยที่ยืมมาจากภาษาแต้จิ๋ว
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาแต้จิ๋ว
- คำนามภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาไทยที่เป็นภาษาปาก
- คำวิสามานยนามภาษาไทย
- th:จังหวัดในไทย
- ศัพท์ภาษาเลอเวือะตะวันตกที่สืบทอดจากภาษาปะหล่องดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาเลอเวือะตะวันตกที่รับมาจากภาษาปะหล่องดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาเลอเวือะตะวันตกที่สืบทอดจากภาษามอญ-เขมรดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาเลอเวือะตะวันตกที่รับมาจากภาษามอญ-เขมรดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาเลอเวือะตะวันตกที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- คำหลักภาษาเลอเวือะตะวันตก
- คำนามภาษาเลอเวือะตะวันตก