แพะ

ภาษาไทย

แพะ

รากศัพท์

จากภาษามอญ-เขมรดั้งเดิม *bəɓeʔ, แรกเริ่มมาจากการเลียนเสียงธรรมชาติ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาเขมร ពពែ (พแพ), ภาษามอญ ဗ္ၜေံ (พฺเบํ), ภาษาญัฮกุร แพะ, ภาษาชอง แพ่ะ

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		แพะ
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	pɛ́
	ราชบัณฑิตยสภา	phae
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/pʰɛʔ˦˥/(ส)

คำนาม

แพะ (คำลักษณนาม ตัว)

1. ชื่อสัตว์เคี้ยวเอื้องชนิด Capra hircus ในวงศ์ Bovidae เป็นสัตว์กีบคู่ขนาดกลาง มีความอดทน แข็งแรง และทนทานต่อโรคได้ดีกว่าสัตว์กีบคู่อื่น ๆ สามารถปีนป่ายที่สูงโดยเฉพาะโขดหินหรือภูเขาได้ดี ขนหยาบสีดำ ขาว หรือน้ำตาล มีเขา 1 คู่ ตัวผู้มีเครา หางสั้น
2. คำย่อของ แพะรับบาป.
3. ป่าแพะ

คำพ้องความ

• (1) อชะ

คำแปลภาษาอื่น

สัตว์เคี้ยวเอื้องชนิด Capra hircus

• เขมร: ពពែ (km) (พแพ)
• จีน:

  จีนกลาง: 山羊 (zh) (shānyáng)

• ไทใหญ่: ပႄႉ (shn) (แป๎)
• ฝรั่งเศส: chèvre (fr) ญ. (แชฟวร์)

• พม่า: ဆိတ် (my) (ฉิต์)
• เยอรมัน: Ziege (de) ญ.
• ลาว: ແບ້ (lo) (แบ้)
• อังกฤษ: goat (en) (โกท)
• เวียดนาม: dê (vi) (เซ)

คำสืบทอด

• → คำเมือง: ᨻᩯᩡ (แพะ)
• → ลาว: ແພະ (แพะ)

ภาษาญัฮกุร

รากศัพท์

จากภาษามอญเก่า ဗၜေအ် (พเบอ์), จากภาษามอญ-เขมรดั้งเดิม *bəɓeʔ, แรกเริ่มมาจากการเลียนเสียงธรรมชาติ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาเขมร ពពែ (พแพ), ภาษามอญ ဗ္ၜေံ (พฺเบํ), ภาษาชอง แพ่ะ, ภาษาไทย แพะ

การออกเสียง

• สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /pʰæʔ/

คำนาม

แพะ

1. แพะ