ก่ง

ภาษาไทย

รากศัพท์

ยืมมาจากภาษามอญ-เขมรดั้งเดิม *koŋ (“โค้ง; งอ”); ร่วมเชื้อสายกับ ภาษาไทย ก้งโค้ง, โกง, โก่ง, โก้งโค้ง, โค้ง

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ก่ง
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	gòng
	ราชบัณฑิตยสภา	kong
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/koŋ˨˩/(สัมผัส)

คำกริยา

ก่ง (คำอาการนาม การก่ง)

1. ทำให้งอเป็นรูปโค้ง, ทำให้โค้ง

   #:

   ก่งศร

   #:

   ก่งคอ

คำพ้องความ

• โก่ง

คำแปลภาษาอื่น

ทำให้โค้ง

• อังกฤษ: bend (en)

คำคุณศัพท์

ก่ง (คำอาการนาม ความก่ง)

1. เป็นรูปโค้ง

คำพ้องความ

• โก่ง

คำแปลภาษาอื่น

เป็นรูปโค้ง

• อังกฤษ: curved (en), arched (en)

ภาษาคำเมือง

คำกริยา

ก่ง (ต้องการถอดอักษร) (คำอาการนาม ก๋ารก่ง หรือ ก๋านก่ง)

1. อีกรูปหนึ่งของ ᨠᩫ᩠᩵ᨦ (ก็่ง, “ทำให้โค้ง”)

คำคุณศัพท์

ก่ง (ต้องการถอดอักษร) (คำอาการนาม กำก่ง หรือ ความก่ง)

1. อีกรูปหนึ่งของ ᨠᩫ᩠᩵ᨦ (ก็่ง, “โค้ง”)