โก่ง
ดูเพิ่ม: โกง
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]ยืมมาจากมอญ-เขมรดั้งเดิม *koŋ (“โค้ง; งอ”); ร่วมเชื้อสายกับ ไทย ก่ง, ก้งโค้ง, โกง, โก้งโค้ง, โค้ง, จ้วงแบบจั่วเจียง goengq (ก่ง, “โค้งขึ้น”), จ้วงแบบจั่วเจียง koengq (โข่ง, “โค้ง, งอ, คด”)
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | โก่ง | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | gòong |
| ราชบัณฑิตยสภา | kong | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /koːŋ˨˩/(สัมผัส) | |
คำกริยา
[แก้ไข]โก่ง (คำอาการนาม การโก่ง)
คำคุณศัพท์
[แก้ไข]โก่ง (คำอาการนาม ความโก่ง)
- โค้ง
- คิ้วโก่ง