โก่ง
ไปยังการนำทาง
ไปยังการค้นหา
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษามอญ-เขมรดั้งเดิม *koŋ (“โค้ง; งอ”); ร่วมเชื้อสายกับ ภาษาไทย ก่ง, ก้งโค้ง, โกง, โก้งโค้ง, โค้ง
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | โก่ง | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | gòong |
| ราชบัณฑิตยสภา | kong | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /koːŋ˨˩/(สัมผัส) | |
คำกริยา[แก้ไข]
โก่ง (คำอาการนาม การโก่ง)
คำคุณศัพท์[แก้ไข]
โก่ง (คำอาการนาม ความโก่ง)
- โค้ง
- คิ้วโก่ง