แขนง
ภาษาไทย
[แก้ไข]การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | ขะ-แหฺนง | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | kà-nɛ̌ɛng |
| ราชบัณฑิตยสภา | kha-naeng | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kʰa˨˩.nɛːŋ˩˩˦/(สัมผัส) | |
รากศัพท์ 1
[แก้ไข]เทียบภาษาเขมร ខ្នែង (ขฺแนง, “หน่อ; รากดูด; เดือย”)
คำนาม
[แก้ไข]แขนง
- กิ่งไม้เล็ก ๆ ที่แตกใหม่จากลำของไม้พวกไม้ไผ่
- กิ่งไม้เล็ก ๆ ที่แยกออกจากกิ่งใหญ่
- โดยปริยายหมายถึงส่วนย่อยที่แยกจากส่วนใหญ่
- วิชาฟิสิกส์เป็นแขนงหนึ่งของวิชาวิทยาศาสตร์
- (ผัก~) ยอดอ่อนของกะหล่ำปลีที่งอกใหม่หลังจากเก็บเกี่ยวแล้ว
รากศัพท์ 2
[แก้ไข]คำกริยา
[แก้ไข]แขนง
- (ร้อยกรอง) แหนง, แคลง
- และแขนงหฤทัยนาง(ม. คำหลวง มัทรี)
- (โบราณ) ใช้ในการต่อของให้ราคาต่ำ ถือเป็นลางบอกว่าจะขายไม่ได้ราคาดีต่อไป
รากศัพท์ 3
[แก้ไข]คำนาม
[แก้ไข]แขนง