ภิกษุ
ไปยังการนำทาง
ไปยังการค้นหา
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาสันสกฤต भिक्षु (ภิกฺษุ, “ผู้ขอ”); เทียบภาษาบาลี ภิกฺขุ (“ผู้ขอ”)
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | พิก-สุ | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | pík-sù |
ราชบัณฑิตยสภา | phik-su | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /pʰik̚˦˥.suʔ˨˩/(สัมผัส) |
คำนาม[แก้ไข]
ภิกษุ (คำลักษณนาม รูป หรือ องค์)
คำพ้องความ[แก้ไข]
- ดูที่ อรรถาภิธาน:ภิกษุ
คำเกี่ยวข้อง[แก้ไข]
- ภิกษุณี (หญิง)