ภิกษุณี
ภาษาไทย
[แก้ไข]
รากศัพท์
[แก้ไข]ยืมมาจากภาษาสันสกฤต भिक्षुणी (ภิกฺษุณี, “ผู้ขอ”); เทียบภาษาบาลี ภิกฺขุนี (“ผู้ขอ”)
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | พิก-สุ-นี | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | pík-sù-nii |
| ราชบัณฑิตยสภา | phik-su-ni | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /pʰik̚˦˥.su˨˩.niː˧/(สัมผัส) | |
คำนาม
[แก้ไข]ภิกษุณี (คำลักษณนาม รูป หรือ องค์)
คำพ้องความ
[แก้ไข]- ดูที่ อรรถาภิธาน:ภิกษุณี
คำเกี่ยวข้อง
[แก้ไข]- ภิกษุ (ชาย)