ขี้

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

ไปยังการนำทาง ไปยังการค้นหา

ภาษาไทย[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

จากภาษาไทดั้งเดิม *C̬.qɯjꟲ, จากภาษาจีนเก่า 屎 (OC *hliʔ, *hri); ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨡᩦ᩶ (ขี้), ภาษาลาว ຂີ້ (ขี้), ภาษาไทลื้อ ᦃᦲᧉ (ฃี้), ภาษาไทใหญ่ ၶီႈ (ขี้), ภาษาไทใต้คง ᥑᥤᥲ (ฃี้), ภาษาไทดำ ꪄꪲ꫁ (ฃิ้), ภาษาอาหม 𑜁𑜣 (ขี), ภาษาจ้วง haex, ภาษาแสก ไกฺ, ภาษาจ้วงใต้ kij

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์		คี่
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	kîi
	ราชบัณฑิตยสภา	khi
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/kʰiː˥˩/^{(สัมผัส)}
คำพ้องเสียง แก้ไข		คี่

คำกริยา[แก้ไข]

ขี้ (คำอาการนาม การขี้)

กิริยา ที่ถ่าย กาก อาหาร ออก ทาง ทวารหนัก, ถ่ายอุจจาระ, ราชาศัพท์ว่า ลงพระบังคนหนัก

คำประสม[แก้ไข]

คำนาม[แก้ไข]

ขี้

กากอาหารที่ร่างกาย ไม่ต้องการ แล้ว ขับถ่ายออกทางทวารหนัก, อุจจาระ
สิ่งที่ร่างกายขับถ่ายออกมาเกรอะกรัง อยู่
ขี้ไคล

ขี้รังแค

ขี้หู

ขี้ตา
โดย ปริยาย หมายความ ถึงสิ่งที่ไม่ต้องการ
ขี้ตะกั่ว
เศษ หรือกากที่ออกมาจากสิ่งนั้น ๆ
ขี้กบ

ขี้เลื่อย

คำประสม[แก้ไข]

คำอนุภาค[แก้ไข]

ขี้

ใช้ประกอบ หน้า คำที่แสดง ความหมาย ในทางที่ไม่ดี
ขี้เกียจ

ขี้เหนียว
ใช้ประกอบหน้าคำที่แสดงว่ามัก เป็น เช่นนั้น
ขี้หัวเราะ

ขี้ขอ

คำประสม[แก้ไข]

คำพ้องความ[แก้ไข]

ดูที่ อรรถาภิธาน:ขี้

ภาษาญ้อ[แก้ไข]

คำนาม[แก้ไข]

ขี้

ขี้

เข้าถึงจาก "https://th.wiktionary.org/w/index.php?title=ขี้&oldid=1574194"

หมวดหมู่: