ขี้เกียจ

ภาษาไทย

รากศัพท์

ขี้ +‎ เกียจ

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		คี่-เกียด
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	kîi-gìiat
	ราชบัณฑิตยสภา	khi-kiat
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/kʰiː˥˩.kia̯t̚˨˩/(ส)

คำกริยา

ขี้เกียจ (คำอาการนาม การขี้เกียจ)

1. มีนิสัยไม่ชอบทำงาน

   เด็กคนนี้ขี้เกียจ

2. รู้สึกไม่อยากทำเพราะไม่เห็นประโยชน์เป็นต้น

   ขี้เกียจเถียง

3. (ironic, sarcastic) เชื่อว่าเป็นเช่นนั้น (ใช้ในความประชดประชัน), ใช้เข้าคู่กับคำ จะ เป็น ขี้เกียจจะ

   พอให้เงินเข้าหน่อย ขี้เกียจจะรีบทำเสียอีก

คำคุณศัพท์

ขี้เกียจ (คำอาการนาม ความขี้เกียจ)

1. มีนิสัยไม่ชอบทำงาน

   เศรษฐกิจคนขี้เกียจเริ่มปรากฏภาพชัดเจนมาตั้งแต่ปี 2561

คำเกี่ยวข้อง

• บิดขี้เกียจ

คำพ้องความ

• เกียจคร้าน
• คร้าน
• มนท์

คำแปลภาษาอื่น

ไม่ขยัน, ไม่สู้งาน

• เขิน: ᨡᩦ᩶ᨤ᩶ᩣ᩠ᨶᨡᩦ᩶ᩉ᩠ᩃᩮᩨᨾ (ขี้ฅ้านขี้หเลืม), ᨤ᩶ᩣ᩠ᨶ (ฅ้าน)
• คำเมือง: ᨡᩦ᩶ᨣᩕ᩶ᩣ᩠ᨶ (ขี้คร้าน)
• ไทลื้อ: ᦃᦲᧉᦆᦱᧃᧉ (ฃี้ฅ้าน), ᦃᦲᧉᦆᦱᧃᧉᦊᦱᧃᧉᦂᦱᧃ (ฃี้ฅ้านหฺย้านกาน)
• ไทใหญ่: ၶၢၼ်ႉ (ข๎าน), ၶၢၼ်ႉဢိူၼ် (ข๎านเอิน)

• ลาว: ຂີ້ຄ້ານ (ขี้ค้าน)
• อังกฤษ: lazy (en)
• ฮินดี: सुस्त (hi) (สุสฺต), जड़ (hi) (ชฑ̱), आलसी (hi) (อาลสี), शिथिल (hi) (ศิถิล), कामचोर (hi) (กามโจร), मन्द (hi) (มนฺท)