ᨤ᩶ᩣ᩠ᨶ
ภาษาเขิน
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]สืบทอดจากไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *ɡraːnꟲ², จากจีนเก่า 懶 (OC *raːnʔ)[1]; ร่วมเชื้อสายกับไทย คร้าน, ลาว ຄ້ານ (ค้าน), อีสาน คร้าน, คำเมือง ᨣᩕ᩶ᩣ᩠ᨶ (คร้าน), ไทลื้อ ᦆᦱᧃᧉ (ฅ้าน), ไทใหญ่ ၶၢၼ်ႉ (ข๎าน), ไทดำ ꪋ꫁ꪱꪙ (จฺ้าน), ไทใต้คง ᥑᥣᥢᥳ (ฃ๎าน)
การออกเสียง
[แก้ไข]- (เชียงตุง) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /kʰaːn˦˩/
คำคุณศัพท์
[แก้ไข]ᨤ᩶ᩣ᩠ᨶ (ฅ้าน) (คำอาการนาม ᨣ᩠ᩅᩣ᩠ᨾᨤ᩶ᩣ᩠ᨶ)
อ้างอิง
[แก้ไข]- ↑ Pittayaporn, Pittayawat (2014), chapter Layers of Chinese Loanwords in Proto-Southwestern Tai as Evidence for the Dating of the Spread of Southwestern Tai, in MANUSYA: Journal of Humanities, volume 20 (special issue), Bangkok: Chulalongkorn University, ISSN 0859-9920, pages 47–68.
ภาษาไทลื้อ
[แก้ไข]การออกเสียง
[แก้ไข]- สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /xaːn˩/
คำคุณศัพท์
[แก้ไข]ᨤ᩶ᩣ᩠ᨶ (ฅ้าน) (คำอาการนาม ᨤ᩠ᩅᩣ᩠ᨾᨤ᩶ᩣ᩠ᨶ)
- รูปแบบอื่นของ ᦆᦱᧃᧉ (ฅ้าน)
หมวดหมู่:
- ศัพท์ภาษาเขินที่สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาเขินที่รับมาจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาเขินที่รับมาจากภาษาจีนเก่า
- ศัพท์ภาษาเขินที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- คำหลักภาษาเขิน
- คำคุณศัพท์ภาษาเขิน
- เขิน entries with incorrect language header
- kkh:บุคลิกภาพ
- ศัพท์ภาษาไทลื้อที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทลื้อที่มี 1 พยางค์
- คำหลักภาษาไทลื้อ
- คำคุณศัพท์ภาษาไทลื้อ
- คำคุณศัพท์ภาษาไทลื้อในอักษรไทธรรม
- ไทลื้อ entries with incorrect language header