ᨤ᩶ᩣ᩠ᨶ
ไปยังการนำทาง
ไปยังการค้นหา
ภาษาเขิน[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *ɡraːnꟲ², จากภาษาจีนเก่า 懶 (OC *raːnʔ)[1]; ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย คร้าน, ภาษาลาว ຄ້ານ (ค้าน), ภาษาอีสาน คร้าน, ภาษาคำเมือง ᨣᩕ᩶ᩣ᩠ᨶ (คร้าน), ภาษาไทลื้อ ᦆᦱᧃᧉ (ฅ้าน), ภาษาไทใหญ่ ၶၢၼ်ႉ (ข๎าน), ภาษาไทดำ ꪋ꫁ꪱꪙ (จ้̱าน), ภาษาไทใต้คง ᥑᥣᥢᥳ (ฃ๎าน)
คำคุณศัพท์[แก้ไข]
ᨤ᩶ᩣ᩠ᨶ (ฅ้าน) (คำอาการนาม ᨣ᩠ᩅᩣ᩠ᨾᨤ᩶ᩣ᩠ᨶ)
อ้างอิง[แก้ไข]
- ↑ Pittayaporn, Pittayawat (2014), chapter Layers of Chinese Loanwords in Proto-Southwestern Tai as Evidence for the Dating of the Spread of Southwestern Tai, in MANUSYA: Journal of Humanities, volume 20 (special issue), Bangkok: Chulalongkorn University, ISSN 0859-9920, pages 47–68.
ภาษาไทลื้อ[แก้ไข]
การออกเสียง[แก้ไข]
- สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /xaːn˩/
คำคุณศัพท์[แก้ไข]
ᨤ᩶ᩣ᩠ᨶ (ฅ้าน) (คำอาการนาม ᨤ᩠ᩅᩣ᩠ᨾᨤ᩶ᩣ᩠ᨶ)
- อีกรูปหนึ่งของ ᦆᦱᧃᧉ (ฅ้าน)
หมวดหมู่:
- ศัพท์ภาษาเขินที่สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาเขินที่รับมาจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาเขินที่รับมาจากภาษาจีนเก่า
- คำหลักภาษาเขิน
- คำคุณศัพท์ภาษาเขิน
- ศัพท์ภาษาเขินที่ไม่มีการออกเสียง IPA
- ภาษาเขิน terms with redundant head parameter
- ภาษาเขิน:บุคลิกภาพ
- ศัพท์ภาษาไทลื้อที่มีการออกเสียง IPA
- ศัพท์ภาษาไทลื้อที่มี 1 พยางค์
- คำหลักภาษาไทลื้อ
- คำคุณศัพท์ภาษาไทลื้อ
- คำคุณศัพท์ภาษาไทลื้อในอักษรไทธรรม
- ภาษาไทลื้อ terms with redundant head parameter