คี่

ดูเพิ่ม: ค, ค., คุ, คุ̄, คู, คู่, และ คู้

ภาษาไทย

อาจแผลงมาจาก *คีก; เทียบจีนยุคกลาง 奇 (MC gje); ร่วมเชื้อสายกับอีสาน คีก, ลาว ຄີກ (คีก), คำเมือง ᨣᩦ᩠ᨠ (คี‍ก), เขิน ᨣᩦ᩠ᨠ (คี‍ก), ไทลื้อ ᦅᦲᧅ (คีก), ไทใหญ่ ၵိၵ်ႈ (กิ้ก)

การแบ่งพยางค์		คี่
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	kîi
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ราชบัณฑิตยสภา	khi
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/kʰiː˥˩/^{(สัมผัส)}
คำพ้องเสียง แก้ไข		ขี้

คี่ (คำอาการนาม ความคี่)

(1)

(2)