ขี้ตะไคร่
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | คี่-ตะ-ไคฺร่ | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | kîi-dtà-krâi |
ราชบัณฑิตยสภา | khi-ta-khrai | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kʰiː˥˩.ta˨˩.kʰraj˥˩/(สัมผัส) |
คำนาม[แก้ไข]
- (ภาษาปาก) พืชสีเขียวที่เกิดติดอยู่ตามต้นไม้ ตามพื้นดิน หรือกำแพงที่ชุ่มชื้น
- ทางเดินมีขี้ตะไคร่ ระวังจะลื่น
- (ภาษาปาก) คราบที่เกิดจากโคลนในน้ำ
- เด็ก ๆ เล่นน้ำนานจนขี้ตะไคร่จับหน้า
อ้างอิง[แก้ไข]
- ราชบัณฑิตยสถาน. พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๕๕๔ เฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว เนื่องในโอกาสพระราชพิธีมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา ๗ รอบ ๕ ธันวาคม ๒๕๕๔. กรุงเทพฯ : ราชบัณฑิตยสถาน, 2556, หน้า 198.