ၵႂၢမ်း

ภาษาไทใหญ่

รากศัพท์

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *ɣwaːmᴬ; ร่วมเชื้อสายกับไทย ความ, ปักษ์ใต้ ขว่าม, อีสาน ความ, ลาว ຄວາມ (ความ), คำเมือง ᨤ᩠ᩅᩣ᩠ᨾ (ฅวาม), เขิน ᨣ᩠ᩅᩣ᩠ᨾ (ความ), ไทลื้อ ᦩᦱᧄ (ฅฺวาม) หรือ ᦨᦱᧄ (คฺวาม), ไทดำ ꪁꪫꪱꪣ (ก̱วาม), ไทขาว ꪅꪱꪣ, ไทใต้คง ᥑᥣᥛᥰ (ฃ๊าม), อาหม 𑜁𑜪 (ขํ) หรือ 𑜁𑜨𑜪 (ขอ̂ํ).

การออกเสียง

สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /kwaːm˥/
เทียบเสียงภาษาไทยโดยประมาณ: กฺว๊าม
เสียง: (file)
สัมผัส: -aːm

คำนาม

ၵႂၢမ်း • (กฺว๊าม)

คำ (คำลักษณนาม: ၶေႃႈ)
วาจา, ภาษา (คำลักษณนาม: ၽႃႇသႃႇ หรือ မဵဝ်း)
เพลง (คำลักษณนาม: ပုၵ်ႈ)
ႁွင်ႉၵႂၢမ်းသေ ၶျေႃး ၼွၼ်း
ห๎อ̂งกฺว๊ามเสขฺย๊อ̂น๊อ̂น
ร้องเพลงกล่อมนอน

การใช้

คำว่า "ภาษา" ในภาษาไทยตรงกับ 3 คำในภาษาไทใหญ่ คือ ၵႂၢမ်း (กว๊าม) လိၵ်ႈ (ลิ้ก) และ ၽႃႇသႃႇ (ผ่าส่า) เมื่อใช้กับชื่อภาษา จะหมายถึงภาษาพูดของภาษานั้น เช่น เมื่อประสมกับ တႆး (ไต๊, “ไทใหญ่, ไท”) เป็น ၵႂၢမ်းတႆး (กว๊ามไต๊) จะหมายถึง ภาษาพูดของภาษาไทใหญ่ ถ้าจะสื่อถึงภาษาเขียนให้ใช้ လိၵ်ႈ (ลิ้ก) เช่น လိၵ်ႈတႆး (ลิ่กไต๊) หรือถ้าจะกล่าวถึงภาษาแบบโดยรวมให้ใช้ ၽႃႇသႃႇ (ผ่าส่า) เช่น ၽႃႇသႃႇတႆး (ผ่าส่าไต๊)