ข้ามไปเนื้อหา

โต

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: โต้

ภาษาไทย

[แก้ไข]

การออกเสียง

[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์โต
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงdtoo
ราชบัณฑิตยสภาto
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/toː˧/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

[แก้ไข]

เป็นไปได้ว่ามาจากเขมรเก่าสมัยก่อนอังกอร์ តោ (โต) (ซึ่งเป็นรากของภาษาเขมร តោ (โต, สิงโต)) ปรากฏครั้งแรกประมาณ ค.ศ. 578-777 แต่ไม่สามารถเข้าใจความหมาย Jenner (2009) สันนิษฐานว่าหมายถึง สิงโต

คำนาม

[แก้ไข]

โต

  1. (โบราณ) สิงโต

รากศัพท์ 2

[แก้ไข]

คำคุณศัพท์

[แก้ไข]

โต (คำอาการนาม ความโต)

  1. ใหญ่, มีขนาดไม่เล็ก
    เขาสวมเสื้อตัวโต
  2. มีขนาดใหญ่กว่าเมื่อเทียบกัน
    มะพร้าวโตกว่ามะไฟ
    มะเขือเทศโตกว่ามะเขือพวง

คำกริยาวิเศษณ์

[แก้ไข]

โต

  1. โดยปริยายเมื่อใช้ประกอบกับคำอื่นบางคำหมายความว่า อวดอ้างความเป็นใหญ่เป็นโต
    คุยโต
    อวดโต
    วางโต

คำกริยา

[แก้ไข]

โต (คำอาการนาม การโต)

  1. เจริญขึ้น, มักใช้เข้าคู่กับคำ เติบ เป็น เติบโต

ภาษาเลอเวือะตะวันออก

[แก้ไข]

การออกเสียง

[แก้ไข]

คำคุณศัพท์

[แก้ไข]

โต

  1. ตื้น

ภาษาอีสาน

[แก้ไข]

รากศัพท์

[แก้ไข]

ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย ตัว, ภาษาคำเมือง ᨲᩫ᩠ᩅ (ต็ว), ภาษาลาว ໂຕ (โต) หรือ ຕົວ (ต็ว), ภาษาไทลื้อ ᦷᦎ (โต), ภาษาไทดำ ꪶꪔ (โต), ภาษาไทใหญ่ တူဝ် (ตูว), ภาษาไทใต้คง ᥖᥨᥝ (โตว), ภาษาอาหม 𑜄𑜥 (ตู) หรือ 𑜄𑜤 (ตุ), ภาษาจ้วง duz, ภาษาแสก ทั๊ว

คำนาม

[แก้ไข]

โต

  1. ตัว
  2. ตัวเอง

คำลักษณนาม

[แก้ไข]

โต

  1. ตัว