เจริญ

ภาษาไทย

ยืมมาจากเขมรเก่าสมัยก่อนอังกอร์ *ច្រេន៑ (*จฺเรนฺ) หรือเขมรเก่าสมัยอังกอร์ ច្រេន៑ (จฺเรนฺ); -ญ ปนเปื้อนมากับคำยืมเขมรอื่นอย่าง เชิญ เผชิญ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาเขมร ច្រើន (จฺเริน), ภาษาลาว ຈະເລີນ (จะเลีน) หรือ ຈະເຣີນ (จะเรีน)

การแบ่งพยางค์		จะ-เริน
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	jà-rəən
	ราชบัณฑิตยสภา	cha-roen
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/t͡ɕa˨˩.rɤːn˧/^{(สัมผัส)}

เจริญ (คำอาการนาม การเจริญ หรือ ความเจริญ)

เจริญ

ชื่อนี้เป็นชื่อคนไทยที่ใช้ซ้ำกันมากที่สุด เป็นอันดับ 12^[1]