รุ่งเรือง
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
รุ่ง + เรือง; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩁᩩ᩵ᨦᩁᩮᩬᩥᨦ (รุ่งเรอิง), ภาษาลาว ຮຸ່ງເຮືອງ (ฮุ่งเฮือง), ภาษาเขิน ᩁᩩ᩵ᨦᩁᩮᩨ᩠ᨦ (รุ่งเรืง), ภาษาไทลื้อ ᦣᦳᧂᧈᦵᦣᦲᧂ (ฮุ่งเฮีง)
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | รุ่ง-เรือง | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | rûng-rʉʉang |
| ราชบัณฑิตยสภา | rung-rueang | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /ruŋ˥˩.rɯa̯ŋ˧/(สัมผัส) | |
คำคุณศัพท์[แก้ไข]
รุ่งเรือง (คำอาการนาม ความรุ่งเรือง)