จำเริญ

ภาษาไทย

ยืมมาจากเขมรเก่าสมัยก่อนอังกอร์ ចំរេន៑ (จํเรนฺ) หรือเขมรเก่าสมัยอังกอร์ ចំរេន៑ (จํเรนฺ), ចំម្រេន៑ (จํมฺเรนฺ), ចម្រេន៑ (จมฺเรนฺ), ทั้งหมดแผลงมาจาก ច្រេន៑ (จฺเรนฺ); -ญ ปนเปื้อนมากับคำยืมเขมรอื่นอย่าง เชิญ เผชิญ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาเขมร ចំរើន (จํเริน), ภาษาลาว ຈຳເລີນ (จำเลีน) หรือ ຈຳເຣີນ (จำเรีน)

การแบ่งพยางค์		จำ-เริน
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	jam-rəən
	ราชบัณฑิตยสภา	cham-roen
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/t͡ɕam˧.rɤːn˧/^{(สัมผัส)}

จำเริญ (คำอาการนาม การจำเริญ หรือ ความจำเริญ)