คัพภ
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาบาลี คพฺภ (“ห้อง; ท้องที่มีลูก”); เทียบภาษาสันสกฤต गर्भ (ครฺภ)
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | [เสียงสมาส] คับ-พะ- | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | káp-pá- |
ราชบัณฑิตยสภา | khap-pha- | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kʰap̚˦˥.pʰa˦˥./ |
คำนาม[แก้ไข]
คัพภ
- (ภาษาหนังสือ) อีกรูปหนึ่งของ คัพภ์