คัพภ
ดูเพิ่ม: คัพภ์
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาบาลี คพฺภ (“ห้อง; ท้องที่มีลูก”); เทียบภาษาสันสกฤต गर्भ (ครฺภ)
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | [เสียงสมาส] คับ-พะ- | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | káp-pá- |
| ราชบัณฑิตยสภา | khap-pha- | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kʰap̚˦˥.pʰa˦˥./ | |
คำนาม[แก้ไข]
คัพภ
- (ภาษาหนังสือ) อีกรูปหนึ่งของ คัพภ์