คัพภะ
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาบาลี คพฺภ (“ห้อง; ท้องที่มีลูก”); เทียบภาษาสันสกฤต गर्भ (ครฺภ)
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | คับ-พะ | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | káp-pá |
ราชบัณฑิตยสภา | khap-pha | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kʰap̚˦˥.pʰaʔ˦˥/(สัมผัส) |
คำนาม[แก้ไข]
คัพภะ
- (ภาษาหนังสือ) อีกรูปหนึ่งของ คัพภ์