ฆรณี
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | คอ-ระ-นี | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | kɔɔ-rá-nii |
| ราชบัณฑิตยสภา | kho-ra-ni | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kʰɔː˧.ra˦˥.niː˧/(สัมผัส) | |
คำนาม
[แก้ไข]ฆรณี
ภาษาบาลี
[แก้ไข]รูปแบบอื่น
[แก้ไข]เขียนด้วยอักษรอื่น
คำนาม
[แก้ไข]ฆรณี ญ.
- แม่เรือน
- เมีย
การผันรูป
[แก้ไข]ตารางการผันรูปของ "ฆรณี" (เพศหญิง)
| การก \ พจน์ | เอกพจน์ | พหูพจน์ |
|---|---|---|
| กรรตุการก (ปฐมา) | ฆรณี | ฆรณิโย หรือ ฆรณี |
| กรรมการก (ทุติยา) | ฆรณิํ หรือ ฆรณิยํ | ฆรณิโย หรือ ฆรณี |
| กรณการก (ตติยา) | ฆรณิยา | ฆรณีหิ หรือ ฆรณีภิ |
| สัมปทานการก (จตุตถี) | ฆรณิยา | ฆรณีนํ |
| อปาทานการก (ปัญจมี) | ฆรณิยา | ฆรณีหิ หรือ ฆรณีภิ |
| สัมพันธการก (ฉัฏฐี) | ฆรณิยา | ฆรณีนํ |
| อธิกรณการก (สัตตมี) | ฆรณิยา หรือ ฆรณิยํ | ฆรณีสุ |
| สัมโพธนการก (อาลปนะ) | ฆรณิ | ฆรณิโย หรือ ฆรณี |