ซี้ซั้ว
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาแต้จิ๋ว 四散 (si3 suan2, “กระจัดกระจาย; อย่างไม่ระมัดระวัง”)[1][2]
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | ซี้-ซั้ว | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | síi-súua |
| ราชบัณฑิตยสภา | si-sua | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /siː˦˥.sua̯˦˥/(สัมผัส) | |
คำกริยา[แก้ไข]
ซี้ซั้ว (คำอาการนาม การซี้ซั้ว)
คำกริยาวิเศษณ์[แก้ไข]
ซี้ซั้ว (คำอาการนาม ความซี้ซั้ว)
- อย่างไม่มีหลักการหรือไม่ระมัดระวัง