ดุษฎี
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]ยืมมาจากภาษาสันสกฤต तुष्टि (ตุษฺฏิ, “ความพอใจ”); เทียบภาษาบาลี ตุฏฺฐิ (“ความพอใจ”)
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | ดุด-สะ-ดี | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | dùt-sà-dii |
| ราชบัณฑิตยสภา | dut-sa-di | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /dut̚˨˩.sa˨˩.diː˧/(สัมผัส) | |
คำนาม
[แก้ไข]ดุษฎี