ดุษณี

ภาษาไทย

รากศัพท์

ยืมมาจากสันสกฤต तूष्णीम् (ตูษฺณีมฺ, “เงียบ, สงบ”); เทียบบาลี ตุณฺหี (“มีความนิ่ง”)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ดุด-สะ-นี
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	dùt-sà-nii
	ราชบัณฑิตยสภา	dut-sa-ni
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/dut̚˨˩.sa˨˩.niː˧/(สัมผัส)

คำนาม

ดุษณี

1. อาการนิ่งซึ่งแสดงถึงการยอมรับ