ทีฆ

ภาษาไทย

ยืมมาจากบาลี ทีฆ (“ยาว; นาน”)

การแบ่งพยางค์		[เสียงสมาส] ที-คะ-
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	tii-ká-
	ราชบัณฑิตยสภา	thi-kha-
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/tʰiː˧.kʰa˦˥./

ทีฆ

เขียนด้วยอักษรอื่น

สืบทอดจากสันสกฤต दीर्घ (ทีรฺฆ); เหมือนกับ ทุ +‎ ฆ

ทีฆ

ตารางการผันรูปของ "ทีฆ" (เพศชาย)

การก \ พจน์	เอกพจน์	พหูพจน์
กรรตุการก (ปฐมา)	ทีโฆ	ทีฆา
กรรมการก (ทุติยา)	ทีฆํ	ทีเฆ
กรณการก (ตติยา)	ทีเฆน	ทีเฆหิ หรือ ทีเฆภิ
สัมปทานการก (จตุตถี)	ทีฆสฺส หรือ ทีฆาย หรือ ทีฆตฺถํ	ทีฆานํ
อปาทานการก (ปัญจมี)	ทีฆสฺมา หรือ ทีฆมฺหา หรือ ทีฆา	ทีเฆหิ หรือ ทีเฆภิ
สัมพันธการก (ฉัฏฐี)	ทีฆสฺส	ทีฆานํ
อธิกรณการก (สัตตมี)	ทีฆสฺมิํ หรือ ทีฆมฺหิ หรือ ทีเฆ	ทีเฆสุ
สัมโพธนการก (อาลปนะ)	ทีฆ	ทีฆา

ตารางการผันรูปของ "ทีฆา" (เพศหญิง)

ตารางการผันรูปของ "ทีฆ" (เพศกลาง)

การก \ พจน์	เอกพจน์	พหูพจน์
กรรตุการก (ปฐมา)	ทีฆํ	ทีฆานิ
กรรมการก (ทุติยา)	ทีฆํ	ทีฆานิ
กรณการก (ตติยา)	ทีเฆน	ทีเฆหิ หรือ ทีเฆภิ
สัมปทานการก (จตุตถี)	ทีฆสฺส หรือ ทีฆาย หรือ ทีฆตฺถํ	ทีฆานํ
อปาทานการก (ปัญจมี)	ทีฆสฺมา หรือ ทีฆมฺหา หรือ ทีฆา	ทีเฆหิ หรือ ทีเฆภิ
สัมพันธการก (ฉัฏฐี)	ทีฆสฺส	ทีฆานํ
อธิกรณการก (สัตตมี)	ทีฆสฺมิํ หรือ ทีฆมฺหิ หรือ ทีเฆ	ทีเฆสุ
สัมโพธนการก (อาลปนะ)	ทีฆ	ทีฆานิ