ปือ

ดูเพิ่ม: ปอ, ปอ., ปอฺ, ปู-อี, ป้อ, และ ป๋อ

ภาษาไทย

อาจร่วมเชื้อสายกับภาษาเขิน ᨸᩨ (ปื, “ใหญ่ออก, พองออก”), ภาษาไทใหญ่ ပိုဝ် (ปึว, “อืด, พอง, มากขึ้น”); เทียบภาษาลาว ໂປ (โป)

การแบ่งพยางค์		ปือ
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	bpʉʉ
	ราชบัณฑิตยสภา	pue
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/pɯː˧/^{(สัมผัส)}

ปือ (คำอาการนาม ความปือ)

เต็ม
ซ้ายขวาสถูปพี่เลี้ยง เพี้ยงจะปือแหล่งหล้า สู่เมืองฟ้าเมืองบน (ลิลิตพระลอ)
มาก