ผิวเผิน

ภาษาไทย

รากศัพท์

ผิว +‎ เผิน

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ผิว-เผิน
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	pǐu-pə̌ən
	ราชบัณฑิตยสภา	phio-phoen
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/pʰiw˩˩˦.pʰɤːn˩˩˦/(สัมผัส)

คำกริยาวิเศษณ์

ผิวเผิน (คำอาการนาม ความผิวเผิน)

1. ตื้น ๆ, ไม่ลึกซึ้ง