ฝี
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຝີ (ฝี), ภาษาไทใหญ่ ၽီ (ผี) หรือ ၾီ (ฝี), ภาษาไทใต้คง ᥜᥤᥴ (ฝี๋)
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | ฝี | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | fǐi |
| ราชบัณฑิตยสภา | fi | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /fiː˩˩˦/(สัมผัส) | |
คำนาม[แก้ไข]
ฝี
- โรคจำพวกหนึ่ง เป็นต่อมบวมขึ้นกลัดหนองข้างใน
- ใช้นำหน้าคำอื่น หมายความว่า การกระทำหรือการแสดงออกมาในบางลักษณะ เช่น ฝีมือ