ระตู
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาชวา ratu (“ราชา, ราชินี, ราชวงศ์”)[1][2]
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | ระ-ตู | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | rá-dtuu |
| ราชบัณฑิตยสภา | ra-tu | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /ra˦˥.tuː˧/(สัมผัส) | |
คำนาม[แก้ไข]
ระตู