ลำเอียง
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]ยืมมาจากภาษาเขมรเก่า ល្អៀង (ลฺเอียง); ร่วมเชื้อสายกับภาษาเขมร លំអៀង (ลํเอียง) หรือ លម្អៀង (ลมฺเอียง), ល្អៀង (ลฺเอียง), ภาษาลาว ລຳອຽງ (ลำอย̂ง); เป็นไปได้ว่าร่วมรากกับ เอียง
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | ลำ-เอียง | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | lam-iiang |
| ราชบัณฑิตยสภา | lam-iang | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /lam˧.ʔia̯ŋ˧/(สัมผัส) | |
คำกริยา
[แก้ไข]ลำเอียง (คำอาการนาม การลำเอียง หรือ ความลำเอียง)