วิรุฬห์

ภาษาไทย

รากศัพท์

ยืมมาจากภาษาบาลี วิรุฬฺห (“งอกขึ้น”); เทียบภาษาสันสกฤต विरूध (วิรูธ, “งอกขึ้น”) หรือ विरूढ (วิรูฒ, “งอกขึ้น”)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		วิ-รุน
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	wí-run
	ราชบัณฑิตยสภา	wi-run
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/wi˦˥.run˧/(สัมผัส)

คำคุณศัพท์

วิรุฬห์

1. (ร้อยกรอง) เจริญ, งอกงาม