สัมบูรณ์

ดูเพิ่ม: สมบูรณ์

ภาษาไทย

ยืมมาจากภาษาสันสกฤต सम्पूरण (สมฺปูรณ, “เติมให้เต็ม”); ร่วมรากกับ สมบูรณ์; เป็นศัพท์บัญญัติสำนักงานราชบัณฑิตยสภาของ absolute

การแบ่งพยางค์		สำ-บูน
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	sǎm-buun
	ราชบัณฑิตยสภา	sam-bun
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/sam˩˩˦.buːn˧/^{(สัมผัส)}

สัมบูรณ์ (คำอาการนาม ความสัมบูรณ์)