สัมบูรณ์
ดูเพิ่ม: สมบูรณ์
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาสันสกฤต सम्पूरण (สมฺปูรณ, “เติมให้เต็ม”); ร่วมรากกับ สมบูรณ์; เป็นศัพท์บัญญัติสำนักงานราชบัณฑิตยสภาของ absolute
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | สำ-บูน | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | sǎm-buun |
ราชบัณฑิตยสภา | sam-bun | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /sam˩˩˦.buːn˧/(สัมผัส) |
คำคุณศัพท์[แก้ไข]
สัมบูรณ์ (คำอาการนาม ความสัมบูรณ์)