สิตางศุ์
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาสันสกฤต सितांशु (สิตาํศุ, “ดวงจันทร์; แสงขาวที่ส่อง; การบูร”)
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | สิ-ตาง | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | sì-dtaang |
| ราชบัณฑิตยสภา | si-tang | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /si˨˩.taːŋ˧/(สัมผัส) | |
คำนาม[แก้ไข]
สิตางศุ์