หมาต๋า
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
เป็นไปได้ว่ามาจากภาษาฮกเกี้ยน 馬打/马打 (má-tâ, “ตำรวจ”) [เอเชียตะวันออกเฉียงใต้], จากภาษามาเลเซีย mata-mata; นอกจากนี้ หมา ก็ยังมีความหมายในเชิงลบ
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | หฺมา-ต๋า | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | mǎa-dtǎa |
ราชบัณฑิตยสภา | ma-ta | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /maː˩˩˦.taː˩˩˦/(สัมผัส) |
คำนาม[แก้ไข]
หมาต๋า
- (ภาษาปาก, สแลง, ดูหมิ่น) ตำรวจ
- 2411, กรมศิลปากร, editor, จดหมายเหตุพระราชกิจรายวัน พ.ศ. ๒๔๑๑ (ปลายรัชกาลที่ ๔ – ต้นรัชกาลที่ ๕), published 2508, จดหมายเหตุพระราชกิจรายวัน:
- พระบริบูรณ์ใช้ให้พวกจีนกับพวกหมาต๋ามาจับฝิ่นที่โรงก๊วนหน้าวัดสัมพันธวงศ์
หมวดหมู่:
- ศัพท์ภาษาไทยที่ยืมมาจากภาษาฮกเกี้ยน
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาฮกเกี้ยน
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษามาเลเซีย
- สัมผัส:ภาษาไทย/aː
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 2 พยางค์
- คำหลักภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาไทยที่สะกดด้วย ◌๋
- ภาษาไทย terms with redundant head parameter
- ศัพท์ภาษาไทยที่เป็นภาษาปาก
- สแลงภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาไทยที่ดูหมิ่น
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการยกข้อความ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีตัวอย่างการใช้