ข้ามไปเนื้อหา

เขนย

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

ภาษาไทย

[แก้ไข]

รากศัพท์

[แก้ไข]

ยืมมาจากเขมรกลาง ខ្នើយ (ขฺเนิย), ខ្នេយ (ขฺเนย); ร่วมเชื้อสายกับเขมร ខ្នើយ (ขฺเนิย), เขมรเหนือ คเนฺิย, ลาว ຂະເໜີຍ (ขะเหนีย)

การออกเสียง

[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ขะ-เหฺนย
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงkà-nə̌əi
ราชบัณฑิตยสภาkha-noei
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/kʰa˨˩.nɤːj˩˩˦/(สัมผัส)

คำนาม

[แก้ไข]

เขนย

  1. (ราชาศัพท์) หมอนหนุน