หมอน
หน้าตา
ดูเพิ่ม: หม่อน
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]สืบทอดจากไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *ʰmɔːnᴬ¹; ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᩉ᩠ᨾᩬᩁ (หมอร), เขิน ᩉ᩠ᨾᩬᩁ (หมอร), ลาว ໝອນ (หมอน), ไทลื้อ ᦖᦸᧃ (หมอ̂น), ไทดำ ꪢꪮꪙ (หมอน), ไทขาว ꪢꪮꪙ, ไทแดง ꪢꪮꪙ, ไทใหญ่ မွၼ် (มอ̂น), พ่าเก မွꩫ် (มอ̂น์), อาหม 𑜉𑜨𑜃𑜫 (มอ̂น์), จ้วงแบบหนง moan, จ้วงแบบจั่วเจียง mon
การออกเสียง
[แก้ไข]การแบ่งพยางค์ | หฺมอน | |
---|---|---|
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | mɔ̌ɔn |
ราชบัณฑิตยสภา | mon | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /mɔːn˩˩˦/(สัมผัส) |
คำนาม
[แก้ไข]หมอน
- เครื่องสำหรับหนุนศีรษะหรือหนุนสิ่งต่าง ๆ เป็นต้น, เรียกตามรูปทรงก็มี เรียกตามวัตถุประสงค์ที่ใช้สอยก็มี เรียกตามวัตถุที่ใช้ทำก็มี (คำลักษณนาม: ใบ หรือ ลูก)
- หมอนขวาน
- หมอนตะพาบ
- หมอนหน้าอิฐ
- หมอนหนุนศีรษะ
- หมอนหนุนเท้า
- หมอนหนุนรางรถไฟ
- หมอนไม้
- หมอนอิฐ
- คำพ้องความ: เขนย
- เครื่องสำหรับอัดดินปืนในลำกล้องให้แน่น
คำแปลภาษาอื่น
[แก้ไข]เครื่องสำหรับหนุนศีรษะหรือหนุนสิ่งต่าง ๆ เป็นต้น
หมวดหมู่:
- ศัพท์ภาษาไทยที่สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม
- สัมผัส:ภาษาไทย/ɔːn
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- คำหลักภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- ไทย entries with incorrect language header
- คำนามภาษาไทยที่ใช้คำลักษณนาม ใบ
- คำนามภาษาไทยที่ใช้คำลักษณนาม ลูก
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีตัวอย่างการใช้
- รายการที่มีกล่องคำแปล