ข้ามไปเนื้อหา

moan

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: möän

ภาษาอังกฤษ

[แก้ไข]

รากศัพท์

[แก้ไข]

สืบทอดจากภาษาอังกฤษกลาง mone, mane, mān, (และยังมี mene), จากภาษาอังกฤษเก่า *mān, *mǣn (complaint; lamentation), จากภาษาเจอร์แมนิกตะวันตกดั้งเดิม *mainu, จากภาษาเจอร์แมนิกดั้งเดิม *mainō (opinion; mind)

ร่วมเชื้อสายกับภาษาฟรีเซียเก่า mēne (opinion), ภาษาเยอรมันสูงเก่า meina (opinion); ภาษาอังกฤษเก่า *mān, *mǣn is inferred from ภาษาอังกฤษเก่า mǣnan (to complain over; grieve; mourn); ดูเพิ่มที่ mean

การออกเสียง

[แก้ไข]

คำนาม

[แก้ไข]

moan (พหูพจน์ moans)

  1. เสียงร้อง, เสียงคราง, เสียงครวญ เพราะความสุข ความเศร้า หรือความเจ็บปวด

คำกริยา

[แก้ไข]

moan (ปัจจุบันกาลเอกพจน์บุรุษที่สาม moans, พาร์ทิซิเพิลปัจจุบันกาล moaning, อดีตกาลและพาร์ทิซิเพิลอดีตกาล moaned)

  1. ร้อง, คราง, ครวญ เพราะความสุข ความเศร้า หรือความเจ็บปวด