moan

ภาษาอังกฤษ

รากศัพท์

สืบทอดจากภาษาอังกฤษกลาง mone, mane, mān, (และยังมี mene), จากภาษาอังกฤษเก่า *mān, *mǣn (“complaint; lamentation”), จากภาษาเจอร์แมนิกตะวันตกดั้งเดิม *mainu, จากภาษาเจอร์แมนิกดั้งเดิม *mainō (“opinion; mind”)

ร่วมเชื้อสายกับภาษาฟรีเซียเก่า mēne (“opinion”), ภาษาเยอรมันสูงเก่า meina (“opinion”); ภาษาอังกฤษเก่า *mān, *mǣn is inferred from ภาษาอังกฤษเก่า mǣnan (“to complain over; grieve; mourn”); ดูเพิ่มที่ mean

การออกเสียง

• (Received Pronunciation) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /məʊn/
• (US) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /moʊn/

• Audio (US)

  (file)

• สัมผัส: -əʊn
• คำพ้องเสียง: mown

คำนาม

moan (พหูพจน์ moans)

1. เสียงร้อง, เสียงคราง, เสียงครวญ เพราะความสุข ความเศร้า หรือความเจ็บปวด

คำกริยา

moan (ปัจจุบันกาล สามัญ เอกพจน์ บุรุษที่สาม moans, ปัจจุบันกาล พาร์ทิซิเพิล moaning, อดีตกาล สามัญ และ อดีตกาล พาร์ทิซิเพิล moaned)

1. ร้อง, คราง, ครวญ เพราะความสุข ความเศร้า หรือความเจ็บปวด