moan

ดูเพิ่ม: möän

ภาษาอังกฤษ

รากศัพท์

สืบทอดจากอังกฤษกลาง mone, mane, mān, (และยังมี mene), จากอังกฤษเก่า *mān, *mǣn (“complaint; lamentation”), จากเจอร์แมนิกตะวันตกดั้งเดิม *mainu, จากเจอร์แมนิกดั้งเดิม *mainō (“opinion; mind”)

ร่วมเชื้อสายกับฟรีเซียเก่า mēne (“opinion”), เยอรมันสูงเก่า meina (“opinion”); อังกฤษเก่า *mān, *mǣn is inferred from ; ดูเพิ่มที่ mean

การออกเสียง

• (Received Pronunciation) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /məʊn/
• (สหรัฐอเมริกา) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /moʊn/

• เสียง (สหรัฐอเมริกา):

  (file)

• สัมผัส: -əʊn
• คำพ้องเสียง: mown

คำนาม

moan (พหูพจน์ moans)

1. เสียงร้อง, เสียงคราง, เสียงครวญ เพราะความสุข ความเศร้า หรือความเจ็บปวด

คำกริยา

moan (ปัจจุบันกาลเอกพจน์บุรุษที่สาม moans, รูปกริยาขยายปัจจุบันกาล moaning, อดีตกาลและรูปกริยาขยายอดีตกาล moaned)

1. ร้อง, คราง, ครวญ เพราะความสุข ความเศร้า หรือความเจ็บปวด