moan

ภาษาอังกฤษ

รากศัพท์

สืบทอดจากภาษาอังกฤษกลาง mone, mane, mān, (และยังมี mene), จากภาษาอังกฤษเก่า *mān, *mǣn (“complaint; lamentation”), จากภาษาเจอร์แมนิกตะวันตกดั้งเดิม *mainu, จากภาษาเจอร์แมนิกดั้งเดิม *mainō (“opinion; mind”)

ร่วมเชื้อสายกับภาษาฟรีเซียเก่า mēne (“opinion”), ภาษาเยอรมันสูงเก่า meina (“opinion”); ภาษาอังกฤษเก่า *mān, *mǣn is inferred from ภาษาอังกฤษเก่า mǣnan (“to complain over; grieve; mourn”); ดูเพิ่มที่ mean

การออกเสียง

• (Received Pronunciation) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /məʊn/
• (US) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /moʊn/

• Audio (US)

  (file)

• สัมผัส: -əʊn
• คำพ้องเสียง: mown

คำนาม

moan (พหูพจน์ moans)

1. เสียงร้อง, เสียงคราง, เสียงครวญ เพราะความสุข ความเศร้า หรือความเจ็บปวด

คำกริยา

moan (ปัจจุบันกาลเอกพจน์บุรุษที่สาม moans, พาร์ทิซิเพิลปัจจุบันกาล moaning, อดีตกาลและพาร์ทิซิเพิลอดีตกาล moaned)

1. ร้อง, คราง, ครวญ เพราะความสุข ความเศร้า หรือความเจ็บปวด