โกสินทร์
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาบาลี โกสิย + ภาษาสันสกฤต इन्द्र (อินฺทฺร)
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | โก-สิน | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | goo-sǐn |
ราชบัณฑิตยสภา | ko-sin | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /koː˧.sin˩˩˦/(สัมผัส) |
คำวิสามานยนาม[แก้ไข]
โกสินทร์