โกสินทร์
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]ยืมมาจากภาษาบาลี โกสิย + ภาษาสันสกฤต इन्द्र (อินฺทฺร)
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | โก-สิน | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | goo-sǐn |
| ราชบัณฑิตยสภา | ko-sin | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /koː˧.sin˩˩˦/(สัมผัส) | |
คำวิสามานยนาม
[แก้ไข]โกสินทร์