โคร่ง

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: โครง

ภาษาไทย[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

จากภาษาเขมรเก่า ក្រោង៑ (กฺโรงฺ), ក្រង៑ (กฺรงฺ); ร่วมเชื้อสายกับภาษาเขมร គ្រោង (คฺโรง), ภาษาลาว ໂຄ່ງ (โค่ง); เทียบภาษาอาหม 𑜁𑜤𑜂𑜫 (ขุง์)

Jonsson (1991) ได้แนะนำว่ามาจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *ɡrɔŋᴮ⁴ (ใหญ่) แต่ภาษาในกลุ่มส่วนมากไม่มีคำศัพท์

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์โคฺร่ง
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงkrôong
ราชบัณฑิตยสภาkhrong
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/kʰroːŋ˥˩/(สัมผัส)

คำคุณศัพท์[แก้ไข]

โคร่ง (คำอาการนาม ความโคร่ง)

  1. (ล้าสมัย) ใหญ่โต, เร่อร่า, ไม่กะทัดรัด

คำพ้องความ[แก้ไข]