ຟຸ້ງເຟີ້
ภาษาลาว[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ຟຸ້ງ (ฟุ้ง, “ฟุ้ง”) + ເຟີ້ (เฟี้, “เฟ้อ”); จากภาษาไทย ฟุ้งเฟ้อ
การออกเสียง[แก้ไข]
- (เวียงจันทน์) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): [fuŋ˥˨.fɤː˥˨]
- (หลวงพระบาง) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): [fuŋ˧˦.fɤː˧˦]
- การแบ่งพยางค์: ຟຸ້ງ-ເຟີ້
- สัมผัส: -ɤː
คำกริยาวิเศษณ์[แก้ไข]
ຟຸ້ງເຟີ້ • (ฟุ้งเฟี้) (คำอาการนาม ຄວາມຟຸ້ງເຟີ້)