စှ်
ดูเพิ่ม: စဟ်
ภาษามอญ[แก้ไข]
รูปแบบอื่น[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
สืบทอดจากภาษามอญเก่า စသ်[2]; ร่วมเชื้อสายกับภาษาญัฮกุร จัซ
การออกเสียง[แก้ไข]
- (เมียนมา) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /cɔh/
(file)
เลข[แก้ไข]
စှ် (จฺห์)[1]
คำประสม[แก้ไข]
- စှ်မွဲ (จฺห์มฺวัว, “สิบเอ็ด”)
- စှ်ၜါ (จฺห์บา, “สิบสอง”)
- စှ်ပိ (จฺห์ปิ, “สิบสาม”)
- စှ်ပန် (จฺห์ปน์, “สิบสี่”)
- စှ်သုန် (จฺห์สุน์, “สิบห้า”)
- စှ်တြဴ (จฺห์ตฺเรา, “สิบหก”)
- စှ်ထပှ် (จฺห์ถปฺห์, “สิบเจ็ด”)
- စှ်ဒစာံ (จฺห์ทจาํ, “สิบแปด”)
- စှ်ဒစိတ် (จฺห์ทจิต์, “สิบเก้า”)
อ้างอิง[แก้ไข]
- ↑ 1.0 1.1 Shorto, H.L. (1962) A Dictionary of Modern Spoken Mon[1], London: Oxford University Press. Searchable online at SEAlang.net.
- ↑ Jenny, Mathias (2001). A Short Introduction to the Mon Language.