ᦉᦳᧂ

ภาษาไทลื้อ

รากศัพท์

สืบทอดจากไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *suːŋᴬ¹; เทียบจีนยุคกลาง 嵩 (MC sjuwng) หรือ 崧 (MC sjuwng); ร่วมเชื้อสายกับไทย สูง, ลาว ສູງ (สูง), ไทดำ ꪎꪴꪉ (สุง), ไทใหญ่ သုင် (สุง), ไทใต้คง ᥔᥧᥒᥴ (สู๋ง), อ่ายตน ꩬုင် (สุง์), พ่าเก ꩬုင် (สุง์), อาหม 𑜏𑜤𑜂𑜫 (สุง์)

การออกเสียง

• สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /suŋ˥/

คำคุณศัพท์

ᦉᦳᧂ (สุง) (คำอาการนาม ᦩᦱᧄᦉᦳᧂ)

1. สูง

   ᦐᦱᧉ ᦋᦳᧄᧈᦶᦍᧄᧉ ᦟᧁᦶᦟᧇ ᦷᦎ ᦉᦳᧂ

   หฺน้า ชุ่มแย้ม เลาแลบ โต สุง

   หน้ายิ้มแย้ม เอวบาง ตัวสูง