ᦉᦳᧂ

ภาษาไทลื้อ

รากศัพท์

สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *suːŋᴬ¹; เทียบภาษาจีนยุคกลาง 嵩 (MC sjuwng) หรือ 崧 (MC sjuwng); ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย สูง, ภาษาลาว ສູງ (สูง), ภาษาไทดำ ꪎꪴꪉ (สุง), ภาษาไทใหญ่ သုင် (สุง), ภาษาไทใต้คง ᥔᥧᥒᥴ (สู๋ง), ภาษาอ่ายตน ꩬုင် (สุง์), ภาษาอาหม 𑜏𑜤𑜂𑜫 (สุง์)

การออกเสียง

• สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /suŋ˥/

คำคุณศัพท์

ᦉᦳᧂ (สุง) (คำอาการนาม ᦩᦱᧄᦉᦳᧂ)

1. สูง

   ᦐᦱᧉ ᦋᦳᧄᧈᦶᦍᧄᧉ ᦟᧁᦶᦟᧇ ᦷᦎ ᦉᦳᧂ

   หฺน้า ชุ่มแย้ม เลาแลบ โต สุง

   หน้ายิ้มแย้ม เอวบาง ตัวสูง