ᦕᦳᧄ

ภาษาไทลื้อ

รากศัพท์

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *prɤmᴬ; ร่วมเชื้อสายกับไทย ผม, คำเมือง ᨹᩫ᩠ᨾ (ผ็ม), ลาว ຜົມ (ผ็ม), ไทใหญ่ ၽူမ် (ผูม), อาหม 𑜇𑜤𑜪 (ผุํ), จ้วง byoem, Shangsi Zhuang pʰomᴬ¹, แสก ผรั่ม

การออกเสียง

• สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /pʰum˥/

คำนาม

ᦕᦳᧄ (ผุม)

1. ผม (ขนบนหัว)