ᨡ᩵ᩣ᩠ᨦ

ภาษาคำเมือง

รากศัพท์ 1

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *k.raːŋᴮ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย ข่าง, ภาษาเขิน ᨡ᩵ᩣ᩠ᨦ (ข่าง), ภาษาลาว ຂ່າງ (ข่าง), ภาษาไทลื้อ ᦃᦱᧂᧈ (ฃ่าง) (ในคำ ᦖᦱᧅᦃᦱᧂᧈ) หรือ ᦆᦱᧂ (ฅาง) (ในคำ ᦖᦱᧅᦆᦱᧂ), ภาษาไทใต้คง ᥑᥣᥒᥱ (ฃ่าง), ภาษาอาหม 𑜁𑜂𑜫 (ขง์)

คำนาม

ᨡ᩵ᩣ᩠ᨦ (ข่าง)

1. ลูกข่าง

รากศัพท์ 2

ร่วมเชื้อสายกับภาษาเขิน ᨡ᩵ᩣ᩠ᨦ (ข่าง), ภาษาลาว ຂ່າງ (ข่าง), ภาษาไทลื้อ ᦧᦱᧂᧈ (ฃฺว่าง), ภาษาไทดำ ꪄ꪿ꪱꪉ (ฃ่าง), ภาษาไทใหญ่ ၶၢင်ႇ (ข่าง) หรือ ၶင်ႇ (ขั่ง), ภาษาไทใต้คง ᥑᥣᥒᥱ (ฃ่าง)

คำกริยา

ᨡ᩵ᩣ᩠ᨦ (ข่าง) (คำอาการนาม ᨠᩣ᩠ᩁᨡ᩵ᩣ᩠ᨦ)

1. ระบาย, ถ่าย (น้ำ)