ᨲᩫ᩠᩶ᨶ

ภาษาคำเมือง

รูปแบบอื่น

• (ถอดอักษรและถอดเสียง) ต้น

รากศัพท์

สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *tonꟲ²; ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย ต้น, ภาษาเขิน ᨲᩫ᩠᩶ᨶ (ต็้น), ภาษาลาว ຕົ້ນ (ต็้น), ภาษาไทลื้อ ᦎᦳᧃᧉ (ตุ้น), ภาษาไทใหญ่ တူၼ်ႈ (ตู้น), ภาษาไทใต้คง ᥖᥨᥢᥲ (โต้น), ภาษาพ่าเก တုꩫ် (ตุน์), ภาษาอาหม 𑜄𑜤𑜃𑜫 (ตุน์)

การออกเสียง

• (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /ton˦˦ʔ/

คำนาม

ᨲᩫ᩠᩶ᨶ (ต็้น)

1. ต้น (ไม้, เสา)
2. เครื่องไทยทาน

คำลักษณนาม

ᨲᩫ᩠᩶ᨶ (ต็้น)

1. ต้น (ใช้เรียกพืช)

คำคุณศัพท์

ᨲᩫ᩠᩶ᨶ (ต็้น)

1. ต้น (แรกเริ่ม), เหตุเดิม

อ้างอิง

• พจนานุกรมภาษาล้านนา = The Lanna dictionary (พิมพ์ครั้งที่ 2). (พ.ศ. 2550). เชียงใหม่: สถาบันภาษา ศิลปะและวัฒนธรรม มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่.